Ամենախաղաղ ու հանդարտեցնող, մի քիչ էլ զվարճալի մասից եմ պատկեր դնում, որ ասելիքս ասեմ: Արմենի հետ այսօր եղանք Օպերայում՝ սեփական աչքով տեսնելու էս ամենը:
Արվեստական առումով՝ ես սենց բաներ սիրում եմ, ինձ համար հետաքրքիր էր, բա՛յց...
Պատերազմ ու տեղահանություն տեսած, երկու թշնամիներից եկող հանկարծահաս սիլի-բիլիի արանքում սեղմված ու դրանից հեչ լավ բան չսպասող էս խեղճ ժողովուրդս, որ սկսել է ամեն տառ ու պատկեր մեկնելով չարագուշակ սիմվոլներ նկատել, մեղք է:
Բա էլ ինչի՞ համար է պետությունը՝ համապատասխան նախարությունն ու մասնագետները, որոնք էս նախագիծը հաստատել են ու, համոզված եմ՝ խելքից դուրս պետական փող են տվել սրա համար: Ինչու՞ եք սթրեսի ենթարկում հանրությանը՝ Օպերայի շենքի արտաքինով մեկ ցրելով արվեստական մարդկանց թեկուզ հայտնի ու ծանոթ, բայց շարքային հայաստանցուն դիվադադար անելուն ընդունակ ու թեկուզ փարաջանովյան՝ հսկայական պատկերները:
Չե՞ք հիշում, որ 44-օրյայից ընդամենն ինն օր առաջ Լեդի Գագան քլիփ թողարկեց Փարաջանովի «Նռան գույնի» պատկերներով, ու անգամ անհավատ մարդիկ էզոթերիկ մեկնաբանությունների գիրկն էին ընկել: Դուք այս ժողովրդի թշնամի՞ն եք, չեմ հասկանում, ինչու՞ եք այդքան ատում այս ժողովրդին, ինչու՞ եք ատում, բայց չեք հեռանում:
Ինչու՞ եք հունից հանում այս խեղճ հարկատուին, որի փողերով ապրում եք (թե եկամտի ուրիշ աղբյուր ունեք՝ ասե՛ք). հարկատուին, որի փողերով սարքել եք այս ոչ տեղին ու ոչ ժամանակին ինստալյացիան:
Ռուզաննա ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ